เสื้อบูดายอ

เสื้อกูรง

เสื้อกูรงเป็นการแต่งกายของหญิงไทยมุสลิมตามประเพณีดั้งเดิม ที่ยังคงความนิยมในปัจจุบันสำหรับผู้หญิงทุกวัย

ลักษณะกูรงเป็นเสื้อคอกลมติดคอ ผ่าหน้าพอสวมศรีษะได้ ติดกระดุมคอ 1 เม็ด หรือเข็มกลัด 1 ตัว แขนกระบอกยาวเกือบจรดข้อมือหรือต่ำกว่าข้อศอกใต้รักแร้ ระหว่างตัวเสื้อและแขนต่อด้วยผ้าสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ตัวเสื้อหลวมยาวคลุมสะโพก(คล้ายเสื้อ Kurt ของผู้หญิงปากีสถาน) เสื้อกูรงมักสวมเป็นชุดกับผ้าปาเต๊ะ หรือจะใช้ผ้าชนิดเดียวกัน กับเสื้อ ทำเป็นถุงธรรมดา หรือนุ่งจีบรวมไว้ข้างเดียวที่สะเอวข้างใดข้างหนึ่งตามแบบการนุ่งผ้าของชาวรัฐยะโฮร์ มาเลเซีย และหากไปงานหรูหราก็อาจนุ่งผ้ายกเงินทองที่เรียกว่า "ผ้าซอแก๊ะ" การแต่งกายแบบนี้มีผ้าคลุมศรีษะหรือคลุมไหล่ ดังกล่าวข้างต้น หรือใช้ผ้าโปร่งที่ปักเลื่อมงดงามและมีขนาดเล็กกว่าผ้าคลุมศรีษะโดยทั่วไป สมัยก่อนผู้หญิงที่แต่งกาย แบบนี้มักจะเกล้าผมมวยหรือถักเปีย

ในพื้นที่ 4 จังหวัดชายแดนภาคใต้ จะเห็นผู้หญิงไทยมุสลิมแต่งกายโดยใส่เสื้อกูรงให้เห็นกันอยู่ทั่วไป นอกจากนั้นยังนิยมสวมเครื่องประดับเพื่อความสวยงามยิ่งขึ้น และเพื่อแสดงถึงฐานะ เช่น เข็มกลัด สร้อยคอ สร้อยข้อมือ กำไลมือ และต่างหู เป็นต้น